Columns
Met pijn en moeite komen de dagen op gang om het alweer vroeg voor gezien te houden. Geen enkele reden dan ook het bed uit te stappen, of het zou moeten zijn om op de bank verder te gaan liggen.
“Geluk is voor koeien,” liet de genadeloze schrijfster Fay Weldon zich ooit ontvallen. “Ja, dat klopt inderdaad,” reageerde eens iemand toen je die wijsheid voor de zoveelste keer debiteerde. “Koeien kijken bijna altijd gelukkig uit hun ogen.”
Een mens krijgt steeds meer verleden en houdt steeds minder toekomst over. Tot het moment dat alle toekomst tot het verleden behoort. Of lijkt te behoren, daar wil ik vanaf wezen. Hoe dan ook, het verleden was nog maar net begonnen, bijna drie jaar geleden alweer, toen 'Sky Blue Sky' van Wilco op de mat viel.
We zitten achterin een volle kleedkamer beneden in de Paradiso te praten, de hoofden naar elkaar voorovergebogen ‒ allebei hebben we last van rock ’n’ roll-oren.
Wie bij een optreden van een singer-songwriter al net zo gauw verveeld raakt als ik: singer-songwriter Lucky Fonz III. Reden waarom hij halverwege de avond standaard een fikse pauze inlast − opdat artiesten zoals hij tenminste een faire kans krijgen bij luisteraars zoals hij.
“Het enige waar een man in dit leven op mag hopen, is af en toe een klein beetje troost,” liet Townes Van Zandt zich eens ontvallen. Maar elke vrouw die zich over hem ontfermde, werd uiteindelijk verstoten als hij zich na verloop van tijd tegen wil en dank weer al gokkend de vernieling begon in te zuipen.
Soms valt er ook wel eens een keer iets niet tegen. En het mooie was: ik wist het ditmaal van tevoren. Het werd zelfs nog mooier: het bleek warempel beter dan ik mij meende te herinneren. Lang leve Lyle Lovett!
Blijft de vraag wat het over de muziek zelf zegt wanneer je er tot tranen toe door geroerd wordt? Ik bedoel, zegt het niet vooral iets over jouw sensitiveit van dat moment? Want is het je louter om de herkenbaarheid te doen, dan is de gevoelige snaar al gauw geraakt.
Toegegeven, 'Amoureuse' ontleent zijn dramatiek een beetje goedkoop aan de vage situatie. Hun eerste nacht samen lijkt namelijk meteen ook hun laatste. Maakt niet uit, het gaat om het moment.
Het grote afscheid nemen is begonnen. Zo ben ik inmiddels definitief gestopt om 'for old time’s sake' concerten te bezoeken van oude helden, wier nieuwe werk me al sinds tijden feitelijk volslagen koud laat.
