Conor Oberst

Onvermoeibaar

Laatst stond ik voor een dilemmaatje. Conor Oberst en Arno traden dezelfde avond tezelfdertijd op in het Utrechtse Muziekpaleis. Nu doe ik niet aan halve concerten, tenzij natuurlijk wanneer het me niet vermag te boeien, dus al ben ik nog zo’n trouwe hond, één van de twee moest ik afvallen.

Conor Oberst - Zijn eigenlijke zelf

“Ja, slapeloosheid blijft een probleem, ook al probeer ik met yoga en meditatie mijn gedachten tot bedaren te brengen,” zegt Conor Oberst. “Voor mijn welzijn is het al even noodzakelijk om geregeld de natuur op te zoeken. Naar de sterren kijken, door een bos wandelen of langs de oceaan slenteren, werkt bij mij gegarandeerd louterend.”

Bright Eyes - Stap voor stap

Als altijd slordig gekleed en de haren in de war, maar verder helemaal bij de pinken, getuige alleen al zijn guitige oogopslag en geamuseerde glimlach. Want al doen zijn mystiek angehauchte liedteksten een zweverig type vermoeden, de onverminderd jongensachtige Conor Oberst begrijpt wel degelijk hoe het er in de grotemensenwereld aan toegaat.

Bright Eyes - Zijn of niet zijn

Niet alleen een wonderkind, die Conor Oberst, maar ook nog eens een workaholic. Hetgeen de vraag doet rijzen: is muziek voor hem een roeping of een obsessie? Hij veegt een lok van zijn hippelange haar achter een oor, buigt zich bijna samenzweerderig over het terrastafeltje en zegt peinzend: “Wel, een roeping, denk ik, al lijkt het soms een obsessie."

Heldhaftig

Het grote afscheid nemen is begonnen. Zo ben ik inmiddels definitief gestopt om 'for old time’s sake' concerten te bezoeken van oude helden, wier nieuwe werk me al sinds tijden feitelijk volslagen koud laat.

Abonneer op RSS - Conor Oberst