Nick Lowe

De Fender Telecaster was speciaal gemaakt voor country, maar bleek net zo geschikt voor rock en blues. In de popmuziek blijft deze elektrische oergitaar tot op de dag van vandaag veelgebruikt. In zesenzestig jaar is er aan het oorspronkelijke ontwerp niets veranderd en waarom ook? Om met Chuck Prophet te spreken: “Perfectie valt nu eenmaal niet te overtreffen.”

“Er is eindelijk sprake van een soort evenwicht in mijn bestaan en al blijft het nog maar de vraag hoe lang dat zal standhouden, het zal me werkelijk een zorg wezen,"zegt John Hiatt. "Ik heb geleerd om van dag tot dag te leven. Ik zie wel wat er op me afkomt, want alles gebeurt nu eenmaal toch zoals het moet gebeuren."

In een of ander hotel zit op het toilet in de badkamer een man met een zonnebril op voor zich uit te staren. Kijk, dat is nog eens een begin van een liedje om u tegen te zeggen. Of niet soms? “Dacht het wel, ja!” John Hiatt kan er zelf ook bijna niet over uit. “Wat een inval.”

Die grauwe zondagmiddag kampte Dave Edmunds met een fikse kater, terwijl de bar van het familiehotel tot overmaat van ramp gesloten bleef. Het gesprek verliep dan ook behoorlijk stroef, temeer omdat er volgens hemzelf over zijn werk weinig te vertellen valt. "Je moet niet gaan jagen op briljante vondsten, geniale ideeën schieten je gewoon te binnen."

Amper een kwartiertje na afloop van zijn optreden in het Opera House van Blackpool ontvangt Elvis Costello voor de artiesteningang enkele tientallen aanhangers van het eerste uur. Minzaam keuvelend deelt de gewezen angry young man van de Britse new wave handtekeningen uit en de vrouwelijke fans mogen zelfs een zoen van hem stelen.

"Al die oeverloze discussies binnen popgroepen hoe ze een bepaald nummer nu eens zullen gaan uitvoeren, heb ik nooit zo goed kunnen begrijpen," zegt Ry Cooder. "Voor mij draait het allemaal om interactie in de meest elementaire vorm. Mijn motto luidt simpelweg: bek dicht en spelen!”

Om de zoveel tijd komt hij op de proppen met een intieme prachtplaat als 'At My Age', opnieuw een melancholieke melange van country, soul en jazz voor de eenzamen der nacht. “Ik word steeds beter in wat ik doe,” aldus de zilvergrijze Nick Lowe. “Dat is geen grootspraak van mij, maar gewoon een nuchtere constatering.”