The Band

“The Band mocht dan wel een imago van volwassenheid hebben, maar ook wij onderwierpen ons aan de religie van sex, drugs en rock ’n’ roll," zegt Robbie Robertson, de vroegere leider van The Band. "Maar in de jaren zeventig vielen de mensen bij wijze van spreken als vliegen dood om je heen en dat zette je onwillekeurig toch aan het denken."

Tussen twaalf en half een ’s middags tikken de voorman en de gitarist van The Hold Steady ieder twee Bloody Mary’s weg, terwijl ze een enorme clubsandwich en een al even imposante kom tomatensoep soldaat maken. “Ah, jij neemt alles met groente, zie ik,” zegt de een tegen de ander. “Zeker vanwege de vitaminen.”

Op slag van het nieuwe millennium was hij geopereerd aan keelkanker, wat hem het zingen misschien wel voor altijd onmogelijk zou maken. Amper drie jaar na zijn wonderbaarlijke comeback was het flink schrikken toen Levon Helm opnieuw zijn stem verloor.

Met hun ruige baarden, korte haar, stijve hoedjes en grauwe pakken oogden ze als een stel boerenkinkels op hun paasbest uit de tijd van de Amerikaanse Burgeroorlog. Niet voor niets heette The Band eerst The Crackers, wat in de zuidelijke staten vroeger zoveel betekende als blanke armoedzaaiers.