Frank Boeijen

Omarming

In een donkere kleedkamer probeer ik languit op een stretcher met een handdoek over mijn hoofd een beetje bij te komen. Tien minuten voor showtime stapt de Zanger binnen. Ik word meegetroond naar de zijkant van het podium. Er staat een stoel voor me klaar en wijn en water.

Nits - So Wie Die Grossen

Die man in jacquet met dat lijkbleke gezicht leek in dat blauwige licht wel een dubbelganger. Maar nee, het was echt niemand minder dan de burgervader van Amsterdam in hoogsteigen persoon, die de Nits aan het eind van dat lange jubileumconcert in de Paradiso een lintje kwam opspelden.

Vuur

Een permanent suizend linkeroor heb je er aan overgehouden. Plus een tigtal memorabele avonden. Of je het na pakweg vijfenveertig jaar zo langzamerhand niet allemaal wel gehoord en gezien hebt? Geloof het of niet, maar telkens opnieuw gloeit er die verwachting als het op beginnen staat.

Frank Boeijen - De reis van de loutering

Stilstaan is niets voor hem. En omzien in verwondering al helemaal niet. Nooit eens met genoegdoening constateren wat voor een ongelooflijk eind hij toch al heeft afgelegd, nee, Frank Boeijen blijft onvermoeibaar door stappen met die ene gedachte: ik ben nog lang niet bij de horizon.

Frank Boeijen - Een sterke lokroep

Wat is er al niet op Frank Boeijen afgegeven. Sinds hij de dorpszalen en feesttenten verruilde voor de theaters en schouwburgen, wordt hij te pas en te onpas uitgemaakt voor een pathetische pseudo-poëet. Met zijn ‘wazige teksten’ op ‘weeïge muziek’ weet hij menigeen hooglijk te irriteren, temeer daar zijn werk nogal eens tegen wil en dank blijkt te fascineren.

Henny Vrienten - Een zeker vakmanschap

"Eigenlijk vind ik het wel fijn om lange periodes in mijn eentje te werken. Die afzondering heb ik ook nodig, anders functioneert mijn brein niet optimaal," zegt Henny Vrienten in zijn thuisstudio. "Ik ben zeer gedisciplineerd. De neiging om te lanterfanten ken ik helemaal niet. Ik ben een braaf katholiek jongetje, dat doet wat men van hem verwacht.”

Frank Boeijen - Op zoek naar de verloren tijd

“Nu achteraf besef ik pas dat ik bezig was mijzelf te vernietigen. Ik wilde de Frank Boeijen die herkend wordt vernietigen en had niet in de gaten dat die Frank Boeijen en ik wel degelijk een en dezelfde persoon zijn.”

Hartstocht

“Het is verkeerd om terug te kijken, het doet de dingen mooier lijken. Voel me soms niet thuis in het heden en ik leef dan liever in het verleden.” Vroegwijze woorden uit het eerste liedje van zijn eerste plaat, dat Frank Boeijen ruim dertig jaar na dato ruim vijftig maal opnieuw zou zingen.

Logé

Als popjournalist kwam je vroeger nog eens ergens. In Hoogland bijvoorbeeld, een dorp onder de rook van Amersfoort, alwaar ik in zaal Concordia mijn eerste optreden van de Frank Boeijen Groep bijwoonde.

Druilerig

Voor de zoveelste keer luister je naar 'Sky Blue Sky', de nieuwe van Wilco. Wat een plaat en daarbij eindelijk ook nog eens eentje die af en toe over je eigen leven gaat.

Sehnsucht

Na afloop van het optreden van Frank Boeijen in, of all places, Etten-Leur stond in de coulissen iedereen zo driftig te paffen dat binnen een kwartier het rookalarm op tilt sloeg.

Abonneer op RSS - Frank Boeijen