Neil Young

Gestrand

Neil Young vernoemde 'On The Beach' naar een kernoorlogsfilm starring Gregory Peck en Ava Gardner – en wel omwille van die iconische strandfoto, geschoten op een bewolkte namiddag in Santa Monica: hij starend over de oceaan, aan de rand van Amerika.

Moe

Eind juli: breaking news! Neil Young had de scheiding aangevraagd van Pegi, eega en muze sinds ruim vijfendertig jaar. Koud een maand later liep de zeventigminner in het openbaar te tortelen met de vijftien jaar jongere Daryl Hannah, bekend van filmrollen als de zeemeermin in 'Splash' en de beroepsmoordenares in 'Kill Bill'.

Hallo Venray - Neil Young Undercover

"Waar Jimi Hendrix als gitarist aanvalt, stelt Neil Young zich open voor wat er al aan de hand is en daar reageert hij dan op, zo lijkt het wel. Mijn stijl van spelen is van begin af aan in die geest," zegt Hallo Venray-voorman Henk Koorn over zijn muzikale jeugdheld. "Solo? Nou, zie maar wat je doet.”

Israel Nash Gripka - Natuurmens

“Ik wilde de weidsheid en de ongereptheid van het landschap verklanken,” zegt Israel Nash Gripka, en warempel: welke Americana-fanaat ziet nou niet vanzelf glooiende heuvels en eindeloze luchten voor zich bij de kosmische rootsrock van 'Rain Plans', dat zich laat beluisteren als een verloren meesterwerk van Neil Young in diens hippiedagen.

Hallo Venray - Bubbling under band

"In een popland als Nederland word je snel afgelost, dat weet je gewoon, dus je houdt er rekening mee dat het succes even onverwacht inzakt als het is opgekomen," zegt Hallo Venray-voorman Henk Koorn. "Dan ben je weer even helemaal terug bij af, maar in die positie kun je wel alles doen wat je wilt - al zou ik dat sowieso zijn blijven doen."

Neil Young - Geleden leed

“De jaren tachtig vormen zowel in mijn muziek als in mijn leven een afgebakende periode, die wordt gemarkeerd door 'Rust Never Sleeps' en 'Freedom',” zegt Neil Young. “Nu mogen die tussenliggende albums voor het publiek zo goed als geen samenhang vertonen, maar naarmate de tijd verstrijkt zullen ze allemaal stukjes blijken van een en dezelfde puzzel.”

George Martin - De vijfde Beatle

“Hoe die vier rebellen het vonden om met zo’n oude man samen te werken?” Hartelijk lachend herhaalt George Martin de vraag of er tussen The Beatles en hun bijna vijftien jaar oudere producer niet een generatiekloof gaapte. “Ik oogde dan wel uit als een keurige meneer, maar diep van binnen was ik ook een rebel.”

Neil Young - Een oude dinosaurus

“Ik heb het gevoel dat mijn akoestische muziek uit de jaren zestig en zeventig eindelijk haar zusje heeft gevonden in mijn computermuziek," zegt Neil Young. "Wat ik ook doe, het is in wezen allemaal hetzelfde, omdat ík het altijd ben. Het is persoonlijk.”

Heideroosjes - Punk uit de Peel

"De afgelopen tweeënhalf jaar hebben de Heideroosjes toch al gauw zo’n honderdvijftig keer over de grens opgetreden. Zelfs in Oostenrijk vind je een enorme punkscene. Verwacht je daar tussen de bergen Heidi en Peter tegen het lijf te lopen, duiken er ineens tien hanenkammen op."

Neil Young - Aan de leiband van het instinct

Licht voorovergebogen als altijd komt Neil Young met dat typische hippiegangetje van hem de zitkamer van de suite binnensloffen. “Zo, jongens.” De jongens staan als één man op om hem de hand te schudden en zich voor te stellen: naam en land van herkomst. Die glimlach van hem, denkt de Hollander ook deze keer weer, is die nou guitig of spottend?

Neil Young - Gedonderjaag

Na een reeks even afwisselende als wisselvallige albums in de jaren tachtig revancheerde Neil Young zich met het veelzijdige meesterwerk 'Freedom' en de melodieuze herrieplaat 'Ragged Glory'. Tijdens een telefonisch interview bleek de 'Hollywood Indian' om half negen ’s ochtends Californische tijd al helemaal op scherp te staan.

Crosby, Stills & Nash - Ach ja, de jaren zestig

“O jee!” roept Crosby quasi-ontzet uit. “Hij heeft het gezegd. Het…, het…” “Het verschrikkelijke W-woord,” vervolgt Stills met een zogenaamd van afschuw vertrokken gezicht. Nash doet er het zwijgen toe en slaat met een onhoorbare zucht theatraal de ogen ten hemel.

Dispuut

Teksten moeten bovenal goed klinken en Neil Young nu bezat het zeldzame talent om mooie woorden uit de lucht te plukken en die vervolgens op welluidende wijze achter elkaar te zetten.

Voorbij

Grofkorrelige beelden van een langharige jongeman in spijkerbroek en houthakkershemd, die op een met een oosters tapijt belegd podium in het schemerduister akoestische gitaar of piano speelt en in zichzelf gekeerd weemoedige liedjes zingt – het is sindsdien het archetype van de romantische singer-songwriter.

Spleen

Neil Young en niemand anders was begin jaren zeventig de trooster voor wie zich geen raad wist met zijn weemoed – dat zoete verdriet waarvoor ze geen woorden vonden, laat staan dat ze het aan iemand kwijt konden.

Vacuüm

Ledigheid is des duivels oorkussen, heet het, maar op tournee kun je die tot levenskunst verheffen. De tijd lijkt stil te staan en vliegt tegelijk voorbij. Je bevindt je nog wel in de werkelijkheid, alleen neem je er voor je gevoel geen deel meer aan.

Abonneer op RSS - Neil Young