Melissa Etheridge

Het lijkt warempel wel een vrijdagmiddagborrel, hier op het verwarmde terras van Café Ari. Vernoemd naar de dochter van buurman Jules Deelder, dit etablissement voor het gewone volk, waar de trendy klandizie van de overkant stiekem op neerkijkt. En dus typisch een stek voor Frédérique Spigt, Rotterdamse in hart en nieren.

Waar de foto’s veelal een lichtelijk verloederde vrouw laten zien, blijkt Lucinda Williams in werkelijkheid een kekke veertigplusser, koket opgemaakt en keurig in de kleren gestoken. In weerwil van haar reputatie toont ze zich bovendien een opgeruimd type met een vlotte babbel, die des te innemender overkomt dankzij haar onweerstaanbare southern drawl.

Sinds het prille begin van haar carrière is Melissa Etheridge eigenlijk geen steek veranderd. Ze blijkt nog steeds diezelfde nuchtere meid uit Kansas, met dit verschil dat ze met het toenemen van het succes haar schuchterheid steeds verder heeft laten varen.

Het gaf toch wel even een schok om haar zo plotseling met een kaal hoofd en een licht pafferig gezicht te zien. En tegelijkertijd was het juist daardoor adembenemend om te horen hoe Melissa Etheridge zich als vanouds de longen uit het lijf zong in de Janis Joplin-klassieker 'Piece Of My Heart'. Zelden lagen kwetsbaarheid en levenskracht zo dicht bij elkaar.